دکتر حمید ذوالفقاری، بنیانگذار آکادمی ارشدپی

اول از همه بهتر است تا مروری ساده بر زندگی کاری و آموزشی بنده که در طول این سال ها سپری کرده ام داشته باشیم.من حمید ذوالفقاری هستم. متولد شهریور ماه 1356 که در خانواده ای فرهنگی به دنیا آمدم. پدرم در روستا معلم بودند و از معتمدین روستا به شمار می رفتند و همین امر سبب شد تا ما همیشه با کتاب، آموزش و تدریس و همچنین معلمی مانوس باشیم.

ما یک خانواده پرجمعیت هستیم، یک خانواده شش نفره و من فرزند دوم این خانواده هستم. دوران ابتدایی و راهنمایی را در شهر گناباد گذراندم و چون پدر مسئولیت اداری داشتند و در آموزش و پرورش مشغول بودند، ما در اکثر شهرستان ها از جمله طبس، کاشمر و… مدتی زندگی کردیم.

تا اینکه در سال 1375 من در رشته پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد پذیرفته شدم. دانش آموز پر تلاش و درس خوانی نبودم و بیشتر رویا پردازی می کردم و مطالعات غیر درسی خیلی زیادی داشتم. متون دینی و رمان می خواندم و زیاد اهل دوستی و معاشرت در کوچه خیابان و داشتن ارتباطات وسیع نبودم.

بیشتر در حال کتاب خواندن و نوشتن بودم و به شعر و ادبیات و رمان خیلی علاقه داشتم. همانطور که گفتم در سال 1375 مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی مشهد روزانه پذیرفته شدم.

در دوران دانشجویی هم سابقه علمی زیادی نداشتم و زیاد هم اهل درس خواندن نبودم و بیشتر به فعالیت های صنفی و نشریات علاقه داشتم. پس نشریه سحر را با سایر دانشجویان راه اندازی کردیم که من مدیر مسئول و سردبیر آن بودم. در آن زمان نشریه بسیار خوبی شد و در جشنواره نشریات هم مقام دوم را کسب کرد و ما موفق شدیم تا در کشور مقام بیاوریم.

به کمک دوستان مجتمع نمایندگان دانشکده را راه انداختیم، انتخابات برگزار می کردیم، نشریه چاپ می کردیم و فعالیت های صنفی زیادی را در کنار این موارد پیش می بردیم. فعالیت سیاسی نداشتیم و وابسته به گروه یا حزب چپ و راست نبودیم و اکثرا فعالیت فرهنگی و آموزشی انجام می دادیم. با پایان درس در دوران کارشناسی من در بیمارستان مشغول طرح شدم.

من قبلا در دانشگاه فعالیت های زیادی داشتم، دانشجوی شاخص بودم و این قضیه در محیط کار کاملا از بین رفت و با واقعیت های حرفه خودم رو به رو شدم و این باعث شد که تلنگری به ذهنم بخورد، چون شرایط کاملا پیچیده ای بود.

در بیمارستان هم دست به فعالیت هایی از قبیل روند پذیرش، مراقبت ها، فالو آپ کردن بیمار و… زدم و این ها باعث شد که بتوانم با مسئولین بیمارستان ارتباط نزدیک تری پیدا کنم. من همیشه به وضع موجود منتقد بودم و اعتقاد من بر این بود که کارها را بهتر از این هم می شود انجام داد و با روش دیگری جلو برد. سعی می کردم کارها را متحول کنم و این به عنوان یک نیروی طرحی تازه کار، زیاد برای مدیران خوشایند نبود.

من در اولین انتخابات هیئت مدیره های نظام پرستاری کاندید شدم، تبلیغات انجام دادم، به عنوان عضو هیئت مدیره انتخاب شدم و همه این ها باعث شد که تمرکز روی من باشد و سیستم زیاد موافق با این اتفاقات نبود.

من منتقد وضع کارانه ها و وضع معیشتی پرستاران بودم و با آنها مصاحبه انجام می دادم. فعالیت های صنفی زیادی را در آن مقطع داشتم که هزینه های زیادی برای من در پی داشت؛ به شکلی که من از بیمارستان منفک و به مرکز اورژانس منتقل شدم و شرایط برای من خیلی سخت شده بود. می توان گفت که به بن بست رسیده بودم و از لحاظ فکری و کاری امکان هیچ فعالیتی برای من وجود نداشت تا اینکه تصمیم گرفتم درسم را ادامه بدهم.

مصاحبه با شبکه خبر در حوزه مشکلات پرستاران

روزهای اولی که شروع کردم، بنیه علمی زیادی در آن مقطع نداشتم چون در دوران کارشناسی بیشتر فعالیت های صنفی و نشریات انجام می دادم و چون مدیریت این امور را به عهده داشتم زیاد به درس نمی رسیدم و با وضعیت علمی ضعیفی شروع به درس خواندن کردم که بسیار برای من سخت بود چون منابع در دسترس نبود و نمی دانستم چی بخوانم و چگونه بخوانم و واقعا با سختی خیلی زیادی روی درس متمرکز شدم.

در طی 7 الی 8 ماه منابع را جمع آوری کردم و شکر خدا توانستم در مقطع کارشناسی ارشد با رتبه 7 در دانشگاه شهید بهشتی تهران پذیرفته و به عنوان دانشجوی ارشد در اونجا مشغول تحصیل شوم.

مقطع جدیدی در زندگی من آغاز شده بود و از زمانی که وارد دانشگاه شدم بیشتر میل به تدریس و مشاوره داشتم. با توجه به اینکه پذیرش ها و ظرفیت ها در سال 83 بسیار کم بود دوست داشتم به دوستان و همکارانی که قصد درس خواندن دارند مشاوره بدهم.

این جرقه ای شد تا بتوانم به طور تخصصی وارد این حوزه شوم و از سال 83 که خود نیز دانشجو بودم کار مشاوره و تدریس درس ها را برای همکاران خودم شروع کردم و بعد از فارغ التحصیلی فعالیت های علمی و آموزشی من جدی تر شد چون زمانم آزادتر شده بود.

در دانشگاه شاهرود اولین دوره های آموزشی خودم را برای بچه های پرستاری استارت زدم که خروجی خیلی خوبی داشت و بچه ها توانستند نتایج خیلی خوبی کسب کنند.

به همین ترتیب فعالیت های آموزشی من در دانشگاه گناباد ادامه پیدا کرد و دوره های آموزشی مختلفی را برگزار کردیم و توانستیم راندمان خیلی خوبی را ایجاد کنیم و از یک کلاس 20 نفره، 11 نفر به طور تقریبی قبول شدند و این خودش تبلیغ خیلی خوبی بود تا دوستان دیگه هم بیایند و نتیجه بگیرند.

روش من در کلاس و آموزش ساده سازی مفاهیم بود و سعی می کردم مفاهیم سخت و پیچیده ای را که در کتاب های پزشکی توضیح داده شده بود، به زبان ساده و روان توضیح دهم و روی مهارت های تست زنی دانشجویانم کار کنم.

دوباره در انتخابات چهارم نظام پرستاری کاندید شدم و به عنوان رئیس هیئت مدیره چهار سال فعال بودم که تمام این مسائل بر می گردد به حدود سال 1390 یا 1391 که فعالیت های آموزشی من هم از این پس، گسترده شد.

با موسسه علوم پزشکی معین همکاری داشتم و نماینده فروش آنها شدم و چند سال با موسسه ماهان همکاری می کردم و با سازمان نظام پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی مشهد وارد همکاری شدم و دوره های آموزشی آزمون ارشد را برای آنها هم برگزار کردم. کلا مجری و مدیر برنامه های آموزشی هیئت مدیره نظام پرستاری مشهد بودم که بازهم دانشجویانم نتایج خیلی خوبی گرفتند و این قضیه دهان به دهان گشت و کم کم شناخته شده تر شدم.

با موسسات زیادی در این مقطع همکاری داشتم. با موسسه علوم پزشکی سنا از حدود سال 1395 همکاریم را استارت زدم که کتاب داخلی جراحی را این انتشارات چاپ کرد و یکسری همایش و کلاس آنلاین برای آن ها برگزار کردم.

کم کم بطور مستقل کار کردم و با ورود به فضای مجازی و اینستاگرام دوره های من خیلی بیشتر شد و با دوستان دیجیتال مارکتر آشنا شدم که خیلی کمک کردند کار من توسعه پیدا کند و از سال 1398 پیج من با حدود 200 فالوور راه اندازی شد که در عرض یک سال به حدود 7000 فالوور رسید.

و در سال 1399 حدود 30 دوره آموزشی را برگزار کردیم.

سایت من هم به نام arshap.com راه اندازی شد و خدمات آموزشی را ارائه داد. من معتقدم در این بازه 17 ساله که در کار آموزش هستم نکات زیادی را یاد گرفتم و تغییرات زیادی روی خودم انجام دادم و حرف هایی که من ده سال پیش به عنوان مشاوره به دیگران می گفتم در این مدت خیلی تغییر پیدا کرد.

من هم در ابتدا مانند تمام مشاورین جوان تاکید زیادی بر روی منابع و سخت کوشی و تلاش و… داشتم و به تدریج که پخته تر شدم و دوره های زیادی را برگزار کردم و دوستان زیادی را توانستم راهنمایی کنم متوجه شدم که راه های راحت تری برای رسیدن به نتایج بهتر هم وجود دارد.

تقریبا سال 1391 بود که بحث قانون 80/20 را به عنوان یک اصل پذیرفته شده جهانی مورد توجه قرار دادم و تمام آزمون های ارشد 20 سال اخیر را آنالیز و کد گذاری کردم و متوجه شدم که بعضی مباحث از تکرار بیشتری برخوردارند. پس روی آنها تمرکز بیشتری کردم و بچه ها توانستند در کوتاه ترین مدت، نتایج خیلی بهتری به دست بیاورند و قبولی های کلاس ها و دوره های من به کمک این قانون خیلی بیشتر شده بود.

در سال های اخیر تمرکز من بیشتر روی کوچینگ و کمک مستقیم به افراد بوده تا که برنامه داشته باشند و افراد زیادی توانستند نتیجه بگیرند. افرادی که هیچ امیدی به قبولی شان نبود و این کم کم باعث شد که اعتماد به نفس بهتری پیدا کنم.

بسیار علاقه مندم تا روحیه موفقیت را در افراد تقویت کنیم و به این معتقدم که اگر انرژی افراد رو بالا نگه داریم خودشان می توانند در ادامه مسیر راه درست رو پیدا کنند و در ادامه همه این موارد چیزی وجود دارد به نام توانمند سازی همکاران گروه پرستاری.

ما یک رسالت حرفه ای هم داریم که طبق آن بچه ها باید توانمندتر شوند و هر کسی که بخواهد ادامه تحصیل بدهد، ما بتوانیم به او کمک کنیم تا در کوتاه ترین زمان و با کمترین صرف انرژی، نتیجه مناسب بگیرد؛ چون اکثر همکاران من زمان زیادی را درگیر شیفت ها هستند و واقعا زمان زیادی برای مطالعه نمی توانند داشته باشند و جدا از آن درگیر مسائل خانوادگی و شغلی هم هستند و باید بتوانیم برای آنها راه های سریع الاثر و کوتاه مدت تدارک ببینیم.

داشتن نگرش حرفه ای چیزی است که چند سال ذهن من را درگیر کرده و اینکه یک پرستار باید بتواند دید حرفه ای داشته باشد و به عنوان یک حرفه و دانش مستقل که در دنیا شناخته شده به کار خود نگاه کند و من این مورد را قصد دارم در کار خود بگنجانم زیرا که نتایج کار من را خیلی بهتر می کند.

یک پزشک و یک پرستار از لحاظ ماهیت حرفه ای متفاوت هستند و ما باید به عنوان یک حرفه مستقل شناخته شویم. در دنیا، پرستاری را اینگونه تعریف کرده اند: شغلی که وظیفه آن تشخیص و درمان عوارض بالقوه و بالفعل سلامت و بیماری است.

سعی کردم مطالب رو بطور ساده توضیح دهم تا دانشجویان بطور حرفه ای آن ها را یاد بگیرند. از اینکه به حافظه متکی باشند گریزانم و سعی دارم استدلال های بالینی را به بچه ها یاد بدهم تا نیاز نباشد چیزی را حفظ کنند. تاکید من در آموزش این است که بچه ها قدم های درستی رو گام به گام بردارند.

اول آناتومی و فیزیولوژی یک سیستم رو یاد بگیرند و بعد پاتوفیزیولوژی رو یاد بگیرند و بعد علائم بالینی رو یاد بگیرند و در انتها مراقبت های پرستاری رو با ذکر دلیل برای انجامش یاد بگیرند. این نظمی به آموزش می دهد که همین دلیلی است برای اینکه بچه ها خوب یاد می گیرند و نتایج خوبی رو بدست می آورند و از آموزش های من رضایت زیادی داشته اند که قسمت عمده اش به روش انجام کار برمی گردد و بخشی هم نظم دهی به اطلاعات پراکنده ای که در ذهن فرد وجود دارد.

من متاهل هستم، همسرم رشته مامایی خوانده اند و صاحب دو پسر 6 و 12 ساله هستم به نام پارسا و صدرا.

تمرکزم را در سال 1400 برای توسعه کارم با کمک دیجیتال مارکتینگ قرار دادم و امید دارم در طی 5 سال آینده به یک مدرس بین المللی در حوزه پرستاری در ایران تبدیل شوم و کوچینگ را گسترش بدهم تا افراد بیشتری بتوانند از این خدمات استفاده کنند و این را به شکلی ارائه دهم تا هر کسی بتواند مسیر موفقیت خودش را مدیریت کند.