فرق سوپروایزر و مترون چیست؟ مقایسه وظایف، جایگاه و حقوق
مهم ترین فرق سوپروایزر و مترون در سطح مسئولیت و نوع نقش آن ها در ساختار پرستاری است. مترون بیمارستان وظایف مدیریتی، برنامه ریزی و سیاست گذاری کلان را بر عهده دارد و بر کل سیستم پرستاری نظارت می کند، در حالی که سوپروایزر بیشتر در سطح اجرایی و نظارتی فعالیت دارد و اجرای صحیح سیاست ها و دستورالعمل ها را در شیفت های کاری پیگیری می کند. به بیان دیگر، مترون تصمیم گیرنده و هدایت گر است، اما سوپروایزر ناظر اجرای این تصمیمات در میدان عمل محسوب می شود.
فهرست عناوین این صفحه
Toggleتفاوت مترون و سوپروایزر
واژه «مترون» در گذشته در نظام پرستاری بریتانیا به کار می رفت و به فردی اطلاق می شد که بالاترین مقام پرستاری در یک بیمارستان بود. امروزه در بسیاری از کشورها این عنوان همچنان وجود دارد اما کمی مدرن تر شده است. به بیان ساده، مترون کسی است که علاوه بر دانش بالینی، تجربه و قدرت مدیریت در سطح کلان تری دارد و نقش او بیشتر به سمت سیاست گذاری، تضمین کیفیت و نظارت کلان سوق پیدا کرده است.
سوپروایزر پرستاری یا ناظر پرستاری، یکی از افراد کلیدی در ساختار مدیریتی بیمارستان است که در سطح عملیاتی و در شیفت های مختلف فعالیت می کند. این فرد پس از مترون، دومین جایگاه مهم در سلسله مراتب پرستاری را دارد و در واقع به عنوان دستیار یا جانشین مترون عمل می کند.
سوپروایزرها بر اساس نوع مسئولیت و حیطه کاری به 4 گروه تقسیم می شوند:
- سوپروایزر بالینی: وظیفه نظارت مستقیم بر فرآیند مراقبت از بیماران و اطمینان از اجرای صحیح پروتکل های پرستاری را بر عهده دارد.
- سوپروایزر آموزشی: مسئول برنامه ریزی و اجرای آموزش های ضمن خدمت برای پرستاران و ارتقای مهارت های علمی و عملی آن هاست.
- سوپروایزر کنترل عفونت: بر اجرای دستورالعمل های پیشگیری و کنترل عفونت های بیمارستانی نظارت دارد و نقش کلیدی در حفظ ایمنی بیماران و کارکنان ایفا می کند.
- سوپروایزر آموزش به بیمار: با طراحی و اجرای برنامه های آموزشی برای بیماران و خانواده های آن ها، به افزایش آگاهی، بهبود همکاری در روند درمان و پیشگیری از عوارض کمک می کند.
میزان تحصیلات مورد نیاز مترون و سوپروایزر
برای احراز سمت مترون، داشتن حداقل مدرک کارشناسی پرستاری شرط اصلی است. با این حال، مترون باید سابقه ای طولانی در حوزه های مدیریتی و نظارتی داشته باشد و توانایی سازماندهی نیروها، مدیریت شیفت ها و برنامه ریزی کلان واحد پرستاری را دارا باشد. هرچند مدرک کارشناسی ارشد در مدیریت پرستاری یا رشته های مرتبط می تواند امتیاز قابل توجهی به شمار آید، اما الزام قطعی برای تصدی این جایگاه نیست. آنچه بیش از مدرک تحصیلی اهمیت دارد، تجربه مدیریتی، مهارت رهبری و قدرت تصمیم گیری سریع در شرایط بحرانی است.
در مقابل، سوپروایزر پرستاری با حداقل مدرک کارشناسی پرستاری و چند سال تجربه بالینی به این سمت منصوب می شود. این فرد باید بر فرآیندهای مراقبتی، اجرای صحیح دستورات پزشکی، نظم شیفت ها و عملکرد کادر پرستاری در طول شبانه روز نظارت کند. گذراندن دوره های آموزشی و مدیریتی تخصصی برای سوپروایزرها مزیت محسوب می شود، اما برخلاف مترون، شرط اصلی انتصاب به این جایگاه نیست.
در نتیجه، تفاوت مترون و سوپروایزر در مدرک تحصیلی نیست، بلکه در سطح مسئولیت، گستره اختیارات و نوع نقش مدیریتی آن هاست.
حوزه مسئولیت ها مترون و سوپروایزر
در بررسی فرق سوپروایزر و مترون، باید به حوزه مسئولیت ها نیز توجه کنیم. به طورکلی، سوپروایزر بیشتر در سطح اجرایی و عملیاتی فعالیت می کند، در حالی که مترون مسئولیت سیاست گذاری، برنامه ریزی و نظارت کلان بر کل سیستم پرستاری بیمارستان را بر عهده دارد. در جدول زیر، حوزه مسئولیت های مترون و سوپروایزر به صورت دقیق بیان شده است.
| مسئولیت های مترون | مسئولیت های سوپروایزر |
| برنامه ریزی و تعیین اهداف کلان خدمات پرستاری | نظارت مستقیم بر عملکرد پرستاران در شیفت های مختلف |
| نظارت بر اجرای استانداردهای مراقبتی و کنترل کیفیت | کنترل حضور و غیاب و توزیع نیروی انسانی در شیفت ها |
| مدیریت نیروی انسانی پرستاری در تمام بخش ها | اطمینان از اجرای صحیح پروتکل های پرستاری |
| برنامه ریزی شیفت ها، مرخصی ها و تخصیص نیرو | بررسی وضعیت بیماران و هماهنگی در موارد اورژانسی |
| ارزشیابی عملکرد سرپرستاران و سوپروایزرها | نظارت بر نظم، انضباط و رعایت اصول حرفه ای در بخش ها |
| هماهنگی میان تیم های پرستاری، پزشکی و اداری بیمارستان | رسیدگی به مشکلات کادر پرستاری و انتقال گزارش به مترون |
| نظارت بر تامین تجهیزات و ملزومات پرستاری | همکاری با سرپرستاران برای رفع نواقص و بهبود کیفیت مراقبت |
| کنترل هزینه ها و مشارکت در بودجه بندی بخش پرستاری | گزارش وضعیت بخش ها، به مترون |
| نظارت بر مستند سازی و گزارش های عملکرد پرستاری | کنترل تجهیزات و اطلاع رسانی در صورت کمبود |
| رعایت و نظارت بر، حقوق بیماران و قوانین حرفه ای | مشارکت در آموزش ضمن خدمت پرستاران |
| برنامه ریزی برای آموزش مداوم و ارتقای دانش پرستاران | کنترل رعایت ایمنی بیمار، کنترل استانداردهای بهداشتی |
| ارزیابی کیفیت خدمات و اجرای برنامه های بهبود مستمر | پاسخ گویی به بیماران، همراهان در زمان شیفت |
| مشارکت در طرح های پژوهشی و توسعه ای | گزارش و ثبت رخدادهای غیرمترقبه یا خطاهای پرستاری |
وظایف مدیریتی مترون و سوپروایزر
مترون مسئول طراحی و پیاده سازی سیاست های کلان است، باید کیفیت خدمات را پایش کند، در پروژه های بهبود کیفیت شرکت کند و در بسیاری موارد بودجه و منابع انسانی را مدیریت نماید. در مقابل، سوپروایزر بیشتر وظیفه دارد مطمئن شود این سیاست ها و استانداردها در شیفت روزانه رعایت می شوند. به زبان ساده تر، مترون خط مشی را تعیین می کند و سوپروایزر اجرای آن را در میدان عمل نظارت می کند.
مهارت ها و شایستگی های مترون و سوپروایزر
مهم ترین فرق سوپروایزر و مترون در مهارت های مورد نیاز هر کدام از این سمت های شغلی است. مترون باید توانایی رهبری استراتژیک، مدیریت منابع انسانی در سطح کلان، ارزیابی کیفیت خدمات، گزارش دهی به مدیریت ارشد و تصمیم گیری های کلان داشته باشد. او باید بتواند سیاست های کلینیکی و آموزشی را طراحی و اجرا کند. در مقابل، سوپروایزر باید توانایی مدیریت بحران در شیفت ها، تقسیم وظایف، ایجاد هماهنگی سریع بین پرستاران، حل تعارضات در لحظه و نظارت بر اجرای دستورالعمل ها را داشته باشد. او بیشتر نیازمند مهارت های عملیاتی و نظارتی است.
جایگاه سازمانی مترون و سوپروایزر در ساختار پرستاری
در اغلب بیمارستان ها، سوپروایزر در سطح میانی ساختار قرار دارد و به مترون یا مدیر پرستاری گزارش می دهد. مترون در سطح بالاتر سازمانی فعالیت می کند و به مدیر پرستاری کل یا حتی به مدیریت بیمارستان پاسخگو است. این ساختار نشان می دهد که مترون مسئول سیاست ها و تصمیمات کلان تر است، در حالی که سوپروایزر وظایف اجرایی تر دارد. به عبارت دیگر، مترون «مدیر سطح بالا» و سوپروایزر «ناظر عملیاتی» محسوب می شود.
مسیر شغلی و آینده شغلی مترون و سوپروایزر
مسیر شغلی برای هر دو سمت، از پرستاری عمومی آغاز می شود. پرستار پس از کسب تجربه می تواند سرپرستار یک بخش شود، سپس به سوپروایزر ارتقا یابد و در نهایت به مترون برسد. این مسیر نشان می دهد که سوپروایزر یک مرحله میانی و مترون یک مرحله بالاتر در سلسله مراتب پرستاری است.
آینده شغلی مترون روشن تر و گسترده تر است. او می تواند پس از کسب تجربه بیشتر به سمت هایی مانند مدیر پرستاری کل بیمارستان یا حتی سمت های مدیریتی در سطح وزارت بهداشت یا سازمان های مرتبط ارتقا یابد. سوپروایزر نیز در صورت ادامه تحصیل و کسب تجربه مدیریتی می تواند به سمت مترون ارتقا پیدا کند.
میزان حقوق و مزایای مترون در مقایسه با سوپروایزر
به طور معمول مترون ها به دلیل سطح بالاتر مسئولیت و نیاز به تحصیلات تکمیلی، حقوق بیشتری دریافت می کنند. بسته به کشور و بیمارستان، اختلاف حقوقی قابل توجهی میان مترون و سوپروایزر وجود دارد. به عنوان نمونه در بسیاری از کشورها مترون ها در رده های حقوقی بالاتر قرار می گیرند و علاوه بر حقوق ثابت، مزایایی مانند امکان شرکت در دوره های آموزشی مدیریتی، حق تصمیم گیری در بودجه های پرستاری و حتی مشارکت در سیاست گذاری کلان را دارند. سوپروایزرها نیز حقوقی مناسب دریافت می کنند اما مزایای راهبردی و سطح اختیاراتشان کمتر است.
جمع بندی
مهم ترین فرق سوپروایزر و مترون در گستره مسئولیت ها و نوع نقش مدیریتی آن هاست. مترون بر تصمیم گیری های کلان، سیاست گذاری و مدیریت جامع سیستم پرستاری تمرکز دارد، در حالی که سوپروایزر وظیفه نظارت عملیاتی، کنترل شیفت ها و اجرای درست سیاست ها را بر عهده دارد. به بیان ساده تر، مترون نقش راهبری و هدایت استراتژیک دارد و سوپروایزر نقش نظارت و هماهنگی عملیاتی را ایفا می کند. این تفاوت در سطح اختیار، دامنه فعالیت ها و میزان مسئولیت مدیریتی، نقطه تمایز اصلی بین این دو سمت شغلی در بیمارستان است.
سوالات متداول
۱- آیا جایگاه شغلی مترون بالاتر از سوپروایزر است؟
بله. مترون در سطح سازمانی بالاتری قرار دارد و مسئولیت های گسترده تری برعهده دارد. سوپروایزر بیشتر نقش نظارتی در شیفت ها را ایفا می کند و به مترون یا مدیر پرستاری گزارش می دهد.
۲- تفاوت اصلی نقش مدیریتی مترون و سوپروایزر چیست؟
مترون بر سیاست گذاری، تضمین کیفیت و مدیریت کلان متمرکز است، در حالی که سوپروایزر مدیریت روزانه و اجرای وظایف پرستاران را بر عهده دارد.




دیدگاهتان را بنویسید